Wat ik voel, wat ik ervaar
Mijn haptotherapeut legde vier balansmatten op de grond. (…) Ik stond op mat 1 aan de ene kant, er lagen 2 matten in het midden, en mijn haptotherapeut stond op mat 4. Hij vroeg mij mijn ogen te sluiten. (…) Hij legde uit dat het de bedoeling was dat wij, via de matten, van plaats zouden wisselen. We moesten elkaar in het midden dus ontmoeten en kruisen. (…) We bleven tegenover elkaar staan. (…) Ik raakte al snel wat in paniek en had geen idee wat ik nu moest doen. Waarom kruisten we elkaar niet? Waarom stonden we hier nu zo? (…) Mijn haptotherapeut vroeg me om terug te gaan naar mijn beginplek en even na te voelen en na te gaan wat zojuist was gebeurd. (…) Daarop gaf hij een hint: ‘je koos geen kant’. (…) Dat was voor mij een eye-opener … ik had inderdaad geen kant gekozen. Waarom niet? (…) We deden een tweede poging en ditmaal was ik mij er bewust van dat ik een kant kon en mocht kiezen. En dat deed ik dan ook. (…) Weer vroeg hij me om terug te keren naar mijn beginpositie. (…) Hij wees mij er ten eerste op dat er geen goed en fout is en dat het daar niet om gaat. Het gaat erom wat ik voel, wat ik ervaar, wat ik verlang op het moment dat we in een dergelijke ‘dans’ van interactie bezig zijn. (…) Iets wat volkomen nieuw was voor mij, maar wat in elke hapto-sessie duidelijk aanwezig en voelbaar is, was het feit dat er iemand tegenover mij stond die rekening hield met mij, die zorg had voor mij, die niet zomaar doordenderde, die niet alle ruimte – inclusief die van mij – wilde innemen. Er stond iemand tegenover me die oog had voor mij, die oog had voor mijn grenzen, voor mijn ruimte. (…) Uiteindelijk was een simpele oefening als deze er dus 1 met enorme impact. (…) Wat het mij ook liet inzien is dat er geen goed en fout is in dit soort oefeningen (en dus ook niet in het echte leven).