Margreet Vermeulen, ‘Hoe een dwangstoornis voelt – Psychiater én patiënt Menno Oosterhoff vertelt’, http://www.volkskrant.nl/wetenschap/hoe-een-dwangstoornis-voelt~a4497758, de Volkskrant (29 mei 2017)
Doen waar angst voor is
‘Ik deed wat alle mensen met dwang doen: de onrust bestrijden door alles perfect te krijgen en volledig. Dat geeft tijdelijk opluchting, maar de gevoeligheid voor het onaffe, vieze of wat dan ook wordt steeds groter. Het alarm gaat steeds sneller af. Je spiraalt er steeds dieper in. En vaak breidt het zich uit naar andere terreinen. (…) Ik wilde niets missen van de mogelijkheden die het leven biedt. ‘Fear of missing out’, noemen we dat inmiddels. Maar zo wordt elke optie een verplichting. (…) Als ik wakker werd, sloeg de dwang meteen aan. (…) De meest bekende dwangstoornissen gaan gepaard met onrust die angstig gekleurd is. Een dreiging, het zwaard van Damocles dat boven je hoofd hangt. (…) Terwijl je verstandelijk weet dat het nergens over gaat. (…) De oplossing is juist de onrust te verdragen. Te ervaren dat het alarm vals is. Dat de mug géén olifant is. Daarvoor is vertrouwen nodig. (…) Om angst weg te nemen, moet je doen waar je bang voor bent. (…) Gelukkig zijn er nog maar weinig hulpverleners die een dwangstoornis behandelen door in het verleden te gaan graven. (…) In Nederland kampen naar schatten 250 duizend mensen met een dwangstoornis.’
Gegevens
Vals alarm, Menno Oosterhoff, Uitgeverij Lucht, euro 22,50.