Asha ten Broeke, ‘Ik ben door de gaten van het weefsel van de wereld aan het vallen’, https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/ik-ben-door-de-gaten-van-het-weefsel-van-de-wereld-aan-het-vallen~bc506fd1/, de Volkskrant (9 juli 2020)
In plaats van je te verzetten tegen je verdriet, steeds maar weer een vrolijk masker op te zetten, kun je je ook terugtrekken en de winter toelaten. (…) De actieve acceptatie van droefenis. (…) Een periode waarin we onszelf toestaan om onze ware behoeftes te voelen, om pijnlijk eerlijk te zijn tegen onszelf. Ongelukkig zijn is leerzaam; het vertelt je dat er iets verkeerd gaat. (…) Ik wil niet verharden. En ik wil me niet langer schamen voor mijn winter. Mijn verdriet voelt minder zwaar als ik het omarm dan wanneer ik het, dapper neplachend, tegen de klippen op achter me aan sleep. Bovendien is er wijsheid te vinden in de winter, en genezing.