Inge Mink, ‘Waarom elkaar aanspreken een domme strategie is.’, https://www.linkedin.com/pulse/waarom-elkaar-aanspreken-een-domme-strategie-inge-mink/, LinkedIn, Pulse (19 juni 2019)
Aanspreekcultuur verhult wederzijdse afhankelijkheid
Elkaar aanspreken is één van de meest tegennatuurlijke activiteiten waar een mens zich aan waagt. Evolutie is nooit een voorstander geweest van de ‘aanspreekcultuur’, maar des te meer van de ‘onder de tafel en achter de rug klets’- cultuur. (…) Een ander aanspreken staat evolutionair gezien gelijk aan het graven van je eigen graf. (…) Aanspreken heeft namelijk het risico in zich dat (…) de bereidheid van de aangesprokene om jou te helpen afneemt. (…) De aangesprokene iemand betreft die (formele of informele) macht heeft en jou daarmee privileges kan ontzeggen of jouw positie in de groep direct kan bedreigen. (…) Het als een boemerang terugkomt. Als je iemand aanspreekt op een gedragsnorm, dan betekent dit ook dat jouw eigen gedrag onder het vergrootglas komt te liggen. (…) Aanspreken is tegennatuurlijk gedrag; een ongezellige bezigheid waar we ons ongemakkelijk bij voelen. (…) Als de wens wordt uitgesproken dat we elkaar op deze waarden moeten aanspreken, dan is de noodzaak om samen te werken kennelijk ergens verloren gegaan. (…) De wens voor ‘een aanspreekcultuur’, verhult een gebrek aan wederzijdse afhankelijkheid. (…) Hoewel de menselijke soort een absolute winnaar is op het gebied van samenwerken, doen we het niet vanzelfsprekend.