Rutger Bregman, 'Waarom onze kinderen steeds minder spelen (en wij met een burn-out thuis zitten)', https://decorrespondent.nl/7075/waarom-onze-kinderen-steeds-minder-spelen-en-wij-met-een-burn-out-thuis-zitten/2621846736300-55354efb, de Correspondent (17 juli 2017)
Individualistische prestatiecultuur
Overal waar je kijkt, zijn we minder gaan spelen. Kinderen en volwassenen. (…) Om te zoeken en te ontdekken, te proberen en te creëren. Niet omdat een ouder, school of baas het je voorkauwt, maar gewoon, omdat je er zelf zin in hebt. (…) Het tegenovergestelde van spelen is depressie. (…) Alles wat we ‘cultuur’ noemen (…) komt voort uit spel. (…) Verveling zou weleens de grootste bron van creativiteit kunnen zijn. (…) Vooral vanaf de jaren tachtig kregen we het drukker, op kantoor en op school. Het individualisme en de prestatiecultuur grepen om zich heen. (…) Het aantal gedragsstoornissen is enorm gestegen. (…) De vrijheid die kinderen een halve eeuw geleden nog hadden, is verdwenen. (…) Alleen scholen delen de wereld in vakken op. (…) We besteden (…) miljarden om onze grootste geesten de carrièreladder op te helpen, die zich eenmaal aan de top afvragen waar ze het ook alweer voor doen.