Nina Polak, ‘Wat er overblijft van mindfulness als je het tot een app reduceert’, https://decorrespondent.nl/8155/wat-er-overblijft-van-mindfulness-als-je-het-tot-een-app-reduceert/3022072103820-f15779c0, De Correspondent (16 april 2018)
Jezelf opheffen
Hoewel je verschillende bronnen kunt aanwijzen voor de verschillende verschijningsvormen van mindfulness, refereert de term meestal aan een aantal door medici ontwikkelde programma’s waaruit alle religieuze aspecten zijn weggelaten. (…) De gemiddelde beoefenaar mag zich luid distantiëren van alles wat lijkt op zweverigheid, maar de boeddhistische roots van mindfulness vallen moeilijk te ontkennen. (…) Dat mindfulness zoals we die nu beoefenen – als praktisch psychologisch hulpmiddel – dus uit zijn oorspronkelijke, bredere boeddhistisch context is gehaald, is voor sommigen reden genoeg voor kritiek. Zonder het ethische kader dat het boeddhisme erbij verschaft, zou het namelijk weleens kunnen gaan lijken op een zelfzuchtig instrument om louter persoonlijk welzijn en productiviteit na te streven. (…) Oosterse religies (…) lenen zich goed voor dit model omdat ze in hoge mate gericht zijn op praktijken – dingen die je zelf kunt doen, zoals yoga en meditatie – en innerlijke ervaring. Ze laten zich dus goed toesnijden op het individu. (…) Iets dergelijks beweert de Amerikaanse arts Thomas Joiner in zijn boek Mindlessness, On the Corruption of Mindfulness in a Culture of Narcissism. Hij betwijfelt of het wijs is om wezens die van nature geneigd zijn tot zelfzuchtigheid (mensen), te instrueren om de blik nog meer naar binnen te keren. (…) Het gaat (…) niet om het vinden van jezelf (…) maar om het opheffen ervan!